Bebeğim Sürekli Bana Yapışık: Tıpkı Bir Koala Gibi

Bu cümleleri annelerden sıklıkla duyarız. Anneler bebeklerinin onlara yapışık olmasını bir sorun olarak görebiliyorlar ancak bu kaygılanacak bir sorun değildir.

Bebekle doğduğu ilk günden itibaren sevilme, güvende hissetme ihtiyacını içgüdüsel olarak karşılamak isterler. Bebekler ile güven ilişkisinin kurulması yalnızca sözlerle etkili değildir; bebeğin bu duyguyu kendi içinde hissetmesiyle, temasla, dokunuşla oluşmaktadır. 

Güven oluşumu ilk bir yılda anne kucağından başlar. Anne ile bebek arasında olan ilişkiyi aslında anneler çok iyi anlarlar; bebeğinizin altını değiştirirken oynadığınız oyunlar, dokunuşlar, bakışlar, gülüşmeler, onu beslerken, emzirirken ya da biberonla beslerken kollarınızın arasında bebeğinize bakışlarınız, karşılıklı gülüşleriniz, dokunuşlarınız, şefkatiniz, bazen söylediğiniz ninniler, onun eline biberonu verip kendi kendini doyurmasından çok farklıdır.

Bebekler ağladığında, uyuyamadığında kucağa alınmak isterler; bu onların regüle olma (duygularınız düzenleme) yoludur aslında. Toplumsal olarak ‘’Bebek her ağladığında kucağa alınmamalı.’’ İnançları bilimsel olarak doğru kabul edilmeyen inançlardır. Çünkü çocuklar kendi duygularını düzenleme becerisine sahip değillerdir. Ebeveynleri tarafından regüle edilmeye ihtiyaçları vardır; bu da ağladıklarında, korktuklarında, üzüldüklerinde bakım verenleri tarafından kucağa alınarak, pışpışlanarak, ‘’Yanındayım, biliyorum zorlanıyorsun, geçecek, ben buradayım bebeğim’’ gibi şefkatli sözler ile bebeğin regülasyonu sağlanmalıdır.

Bebeğiniz size sarılmak istediğinde kucaklamaktan vazgeçmeyin; bu onu ne şımarık yapar, ne de arsız. Unutulmamalıdır ki anne ile bebek arasında olan ahenkli bir sevgi dansıdır. Aranızdaki bağın kurulmasına, güçlenmesine hem annenin hem de bebeğin ihtiyacı vardır.

Uzman Klinik Psikolog Damla Soylu